Ćwiczenie dotyczące rezultatu bezpieczeństwa psychologicznego

To naprawdę potężne (i zabawne!) ćwiczenie, które pomaga uczestnikom w nauce i zrozumieniu bezpieczeństwa psychologicznego, a także stanowi okazję do jakościowego pomiaru bezpieczeństwa psychologicznego i wytyczenia drogi rozwoju dla zespołu.

Ćwiczenie składa się z czterech głównych kroków:

1. Dyskusja o bezpieczeństwie psychologicznym oraz o tym, jak to jest być w zespole w każdej ćwiartce. W tym celu poprowadź dyskusję i przedstaw pojęcie bezpieczeństwa psychologicznego wszystkim obecnym albo potwierdź, czy zespół już je rozumie. Przedstaw i omów definicję bezpieczeństwa psychologicznego.

2. Uczynienie tego istotnym. Zaczynając od dolnego lewego rogu, w strefie „Apatia”, poproś wszystkich, aby przyczepili karteczki lub wirtualne samoprzylepki z słowami opisującymi tę strefę. Ogranicz czas na wkłady, a następnie omów słowa znajdujące się na tablicy. Przejdź przez każdą strefę, kończąc na prawym górnym rogu, w strefie wysokiej wydajności lub „nauki”.

3. Zmierzenie poziomu bezpieczeństwa psychologicznego. Używając notatek w różnych kolorach (pustych, by pozostały anonimowe) dla każdego etapu, poproś uczestników, aby najpierw umieścili notatkę na tablicy pokazującą gdzie uważali, że znajdowali się rok temu. Kontekst może pasować do innego okresu 6 miesięcy, dwóch lat lub dowolnego innego, który działa: chodzi o "stan przeszły". Omówcie ewentualne klastry, ich przyczyny i jakie to było doświadczenie. Następnie przejdźcie do umieszczenia notatki gdzie każda osoba uważa, że obecnie się znajduje w swojej drużynie, średnio (biorąc pod uwagę, że poruszamy się w tej macierzy cały czas, godzina po godzinie). Omówcie stan obecny i poproście o opinie na temat tego, jakie jest życie w zespole.

4. Spójrz w przyszłość. Na koniec przejdź do innego koloru dla przyszłości – „gdzie chcemy być?”. Najprawdopodobniej będzie to gdzieś w strefie wydajności, jednak może być także bliżej strefy komfortu, i to jest w porządku. Wykorzystaj ten etap, aby omówić, co każdy może zrobić w zespole, aby wszyscy mogli się tam dostać.

Warto zwrócić uwagę na kilka rzeczy dotyczących kwadrantów psychologicznego bezpieczeństwa:

Przebywanie w strefie komfortu jest w porządku, zarówno indywidualnie, jak i jako zespół. Czasem potrzebujemy chwili wytchnienia od pracy, może zespół musi przemóc stratę lub zmianę, może ktoś w zespole właśnie został rodzicem i nie ma teraz wielu chwil na sen, albo wspiera chorego członka rodziny. Najbardziej efektywne zespoły nie żyją jedynie w strefie wysokiej wydajności – otwarcie omawiają przemieszczanie się między strefą komfortu a wydajności. Sprinterzy odpoczywają między wyścigami!

Zwróć szczególną uwagę na osoby odstające od reszty.Zespół jest tylko tak bezpieczny, jak najmniej bezpieczna osoba. Możemy mieć 9 członków zespołu w strefie wysokiej wydajności, a jedną osobę w lęku; w takim wypadku musimy skoncentrować się na osobie odczuwającej lęk. Może być ona kluczową osobą w zespole, czującą się pod dużą presją, albo jedyną osobą LGBTQ w zespole, czującą się wykluczoną – w każdym przypadku ważne jest, aby każdy czuł się psychologicznie bezpieczny i włączony do zespołu.