Pomyśl o gigantycznej pizzy — jest za duża, by zjeść ją na raz, prawda? To jak duże zadanie w rozwoju aplikacji. Co robimy? Kroimy ją na mniejsze, łatwo przyswajalne kawałki! 🍕
W świecie technologii mamy coś, co nazywamy "User Story Splitting". To trochę jak branie dużej, skomplikowanej rzeczy, którą chcesz, aby Twoja aplikacja zrobiła, i rozbijanie jej na mini-zadania. Dlaczego? Bo radzenie sobie z wieloma małymi zadaniami jest zdecydowanie łatwiejsze niż walka z jednym wielkim, przerażającym zadaniem.
Wyobraź sobie, że tworzysz aplikację, która ma stać się hitem w świecie telefonicznych połączeń. Zamiast mówić: "Zbudujmy aplikację, która zrobi wszystko związane z rozmowami", rozbijasz to. Jednym pomysłem może być: „Zróbmy ekran, gdzie można wybrać, do kogo zadzwonić”. Innym może być: „Dodajmy fajny przycisk do wyciszania rozmowy”.
Chodzi o to, aby wszystko stało się mniej przytłaczające i bardziej „dam radę!”. To jak zamienianie wielkiej układanki w mniejsze, łatwe do rozwiązania kawałki. Więc następnym razem, gdy pomyślisz o budowaniu czegoś wielkiego, pamiętaj, by to podzielić, podejść do tego częściami, a zobaczysz, jak twój wielki projekt zamieni się w zbiór łatwych do wykonania zadań!
Definicja historyjki użytkownika:
Krótkie, proste opisanie funkcji oprogramowania z perspektywy końcowego użytkownika.
Kładzie nacisk na potrzeby użytkownika i powody, a nie na to, jak zostanie to wdrożone.
2. Standardowy format:
Jako [rodzaj użytkownika], chcę [akcja], aby [korzyść/wartość].
Przykład: „Jako częsty klient, chcę filtrować wyniki wyszukiwania według przedziału cenowego, aby znaleźć produkty w moim budżecie”.
3. Kluczowe elementy:
Rola (Kto): Rodzaj użytkownika lub persona.
Cel (Co): Co użytkownik chce osiągnąć.
Powód (Dlaczego): Korzyść lub wartość dla użytkownika.
4. Cechy dobrej opowieści użytkownika (INVEST):
Niezależne: Historia może być rozwijana w dowolnej kolejności i nie zależy od innych historii.
Negocjowalne: Otwarta na dyskusje i zmiany.
Wartościowe: Dostarcza wartość końcowemu użytkownikowi.
Oszacowalne: Na tyle małe, że można je oszacować i zaplanować.
Małe: Można je ukończyć w ramach jednego sprintu.
Testowalne: Jasne kryteria akceptacji określają, kiedy historia jest zakończona.
5. Kryteria akceptacji:
Specyficzne warunki muszą być spełnione, aby historia była uznana za ukończoną.
Wytycza kierunki dla rozwoju i testowania.
6. Wspólne błędy:
Pisanie zbyt szczegółowych lub technicznych historii.
Ignorowanie perspektywy użytkownika.
Tworzenie zbyt dużych lub niejasnych historii.
7. Wskazówki dotyczące pisania efektywnych historii użytkownika:
Angażuj się z prawdziwymi użytkownikami, aby zrozumieć ich potrzeby.
Twórz historie proste i zwięzłe.
Priorytetyzuj historie w oparciu o wartość dla użytkownika.
Systematycznie udoskonalaj i dostosowuj historie na podstawie opinii zwrotnych.
8. Rola historii użytkownika w agile:
Ukierunkowuje rozwój z myślą o potrzebach użytkownika.
Ułatwia komunikację między członkami zespołu a interesariuszami.
Pomaga w planowaniu i priorytetyzacji pracy w sprintach.
Ta ściąga służy jako szybkie odniesienie dla zespołów, aby zapewnić tworzenie efektywnych i wartościowych historii użytkownika, które rzeczywiście odzwierciedlają potrzeby i oczekiwania użytkowników. Ważne jest, aby pamiętać, że historie użytkownika nie są statyczne i mogą ewoluować, gdy dowiadujemy się więcej o potrzebach użytkowników i ograniczeniach projektu.
Oto podstawowy zarys ściągi dotyczącej podziału historii użytkownika:
1. Definicja Dzielenia User Story:
Proces rozbijania dużych lub złożonych user stories na mniejsze, łatwiejsze do zarządzania części.
Zapewnia, że stories są wykonalne w trakcie sprintu i łatwiejsze do zrozumienia oraz oszacowania.
2. Kiedy dzielić User Story:
Kiedy jest zbyt duża, by została ukończona w jednym sprincie.
Kiedy jest niepewność lub niejasność.
Kiedy obejmuje więcej niż jeden typ użytkownika lub funkcję.
3. Powszechne Techniki Dzielenia User Stories:
Według kroków przepływu pracy: Podziel historię zgodnie z krokami w przepływie użytkownika.
Według reguł biznesowych: Oddziel historie na podstawie różnych reguł lub kryteriów.
Według typów danych lub wariantów danych wejściowych: Różne typy danych lub dane wejściowe mogą tworzyć inne historie.
Według operacji: Operacje CRUD (Tworzenie, Odczyt, Aktualizacja, Usunięcie) można często podzielić na oddzielne historie.
Według ról użytkowników: Różni użytkownicy mogą korzystać z funkcji w różny sposób.
Według kryteriów akceptacji: Każde kryterium może reprezentować inną historię.
Według ścieżki optymistycznej vs alternatywne ścieżki: Podziel 'ścieżkę optymistyczną' (idealny scenariusz) od wyjątków czy warunków błędu.
Według zgodności z przeglądarkami/urządzeniami: Różne historie dla różnych platform lub urządzeń.
4. Cechy dobrze podzielonych historii:
Każda historia pozostaje niezależna i wartościowa dla użytkownika.
Mniejsze historie są łatwiejsze do oszacowania i zaplanowania.
Zapewnia ciągłe dostarczanie wartości klientowi.
5. Wskazówki dotyczące skutecznego dzielenia historii:
Utrzymuj perspektywę użytkownika na uwadze.
Unikaj dzielenia historii na zadania techniczne.
Regularnie przeglądaj i dostosowuj historie z zespołem.
Upewnij się, że każda historia ma jasne kryteria akceptacji.
6. Typowe błędy:
Dzielenie historii na zbyt małe lub nieznaczące części.
Utrata perspektywy wartości dla użytkownika w podzielonych historiach.
Nadmierna komplikacja procesu dzielenia.
7. Rola dzielenia historii w agile:
Ułatwia dokładniejsze planowanie i szacowanie.
Pomaga w zarządzaniu ryzykiem poprzez rozbicie na mniejsze, bardziej kontrolowalne części.
Poprawia elastyczność zespołu i jego zdolność do reagowania na zmiany.
Rozdzielanie Historyjek Użytkowników:
1. Według Kroków Procesu:
Historyjka 1: "Jako użytkownik, chcę wybrać kontakt z mojej listy kontaktów w aplikacji, aby móc rozpocząć połączenie telefoniczne."
Historyjka 2: "Jako użytkownik, chcę ręcznie wybrać numer w aplikacji, aby zadzwonić na numery, których nie mam na liście kontaktów."
2. Według Operacji (CRUD):
Historyjka 3: "Jako użytkownik, chcę móc zapisywać nowe kontakty z historii połączeń, aby móc łatwo zadzwonić do nich w przyszłości."
3. Według Ról Użytkowników:
Story 4: "Jako zapracowany profesjonalista chcę otrzymywać powiadomienia o połączeniach, gdy aplikacja działa w tle, aby nie przegapić ważnych połączeń."
4. Według Scenariuszy Szczęśliwego i Alternatywnego:
Scenariusz Szczęśliwy: Story 5: "Jako użytkownik chcę zobaczyć ekran potwierdzenia po zainicjowaniu połączenia, aby mieć pewność, że połączenie jest realizowane."
Scenariusz Alternatywny: Story 6: "Jako użytkownik chcę otrzymać jasny komunikat o błędzie, jeśli nie można nawiązać połączenia, aby zrozumieć, dlaczego połączenie nie powiodło się."
5. Według Kryteriów Akceptacji:
Story 7: "Jako użytkownik chcę mieć możliwość wyciszenia mikrofonu podczas rozmowy, aby druga osoba nie słyszała szumów w tle."
Story 8: "Jako użytkownik chcę mieć możliwość przeniesienia rozmowy na głośnik, aby móc kontynuować rozmowę bez użycia rąk."
Mark V. Smetanin
Product Portfolio Director @ CHM inc.
E-commerce, AdTech, SalesFunnels, ShortTermRentals, Property Management, SAAS, Communication models, API, Payments, Fintech.
Kategorie
Podobne szablony
Roadmapa produktu (Teraz, Następnie, Później, Kosz)

Roadmapa produktu (Teraz, Następnie, Później, Kosz)
Szablon roadmapy produktu (Teraz, Następnie, Później, Kosz) pozwala zespołom organizować inicjatywy rozwoju produktu w cztery odrębne kategorie: bieżące priorytety, nadchodzące funkcje, przyszłe plany oraz odrzucone pomysły. Wizualizując roadmape w ten sposób, zespoły mogą skupić się na bieżących celach, jednocześnie zwracając uwagę na przyszłe możliwości i skutecznie zarządzając oczekiwaniami stakeholderów.
Roadmapa produktu (Teraz, Następnie, Później, Kosz)

Roadmapa produktu (Teraz, Następnie, Później, Kosz)
Szablon roadmapy produktu (Teraz, Następnie, Później, Kosz) pozwala zespołom organizować inicjatywy rozwoju produktu w cztery odrębne kategorie: bieżące priorytety, nadchodzące funkcje, przyszłe plany oraz odrzucone pomysły. Wizualizując roadmape w ten sposób, zespoły mogą skupić się na bieżących celach, jednocześnie zwracając uwagę na przyszłe możliwości i skutecznie zarządzając oczekiwaniami stakeholderów.